کد مطلب:231273 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:269
دعا برای محبوب
دعا اساس و روح عبادت می باشد.
«الدعاء مخ العبادة». [1] .
دعا مغز عبادت است.
ائمه بزرگوار شیعه، علاوه بر اینكه خود مقید به دعا برای امام زمان علیه السلام بوده اند، پیروان خود را نیز به چنین مهمی ترغیب می فرموده اند:
یونس به عبدالرحمان گوید: امام رضا علیه السلام همواره به دعا برای
[ صفحه 81]
صاحب الامر علیه السلام فرمان می داد. [2] . حتی وجود مقدس امام عصر علیه السلام نیز در این خصوص به شیعیان و پیروان خود دستور داده اند:
«و أكثروا الدعاء بتعجیل الفرج فان ذلك فرجكم». [3] .
برای تعجیل در امر فرج بسیار دعا كنید؛ زیرا گشایش شما در آن است.
امام صادق علیه السلام در شب قدر، با اصرار زیاد در محضر حق متعال به راز و نیاز مشغول و برای فرج و سلامتی موعود منتظر دعا می فرمود.
البته دعا برای امام زمان علیه السلام به صرف توصیه انجام نمی شود، بلكه باید روح محبت در آن باشد، تا دعا كننده بدون تكلف و تصنع و تنها با انگیزه اظهار محبت، برای محبوب خود دعا كند. با وجود چنین انگیزه ای دیگر نیازی به توصیه و تأكید نیست. به عنوان مثال، انسان برای بیماری یا مشكل پدرش ناآرام و حتی بی تاب می شود، و به طور طبیعی برای پدرش دعا می كند، و بدون نیاز به سفارش كسی، در هر مكان و زمان مناسبی او را یاد می كند. گاهی آن قدر یاد پدر، قلب او را پر می سازد كه خودش را از یاد می برد، و در این حالت فقط برای او حاجت می خواهد.
كسانی كه در والای معرفت، قلبشان مالامال از محبت امام زمان علیه السلام شده است، چنین حالتی دارند.
این حالت، كه شخص در حالات خوش معنوی، فقط و فقط برای امام زمانش دعا كند، برای كسانی كه آن درجه ی از محبت او را نچشیده اند،
[ صفحه 82]
قدری سنگین و تكلف آور به نظر می رسد، زیرا آنها چنان محبتی را در خود نیافته اند كه خودشان را از یاد ببرند، و تماما به امام زمانشان بیاندیشند. فقط اكسیر محبت، چنین تحولی را در افراد ایجاد می كند.
برای اینكه نظر علاقه مندان، به اثرات و بركات دعای بر فرج معطوف گردد بسیار مناسب است كه به روایتی از امام صادق علیه السلام در این ارتباط اشاره گردد:
مفضل گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم كه می فرمود:
«هنگامی كه گرفتاری بنی اسرائیل به درازا كشید و ظلم و ستم بر ایشان از هر سوی باریدن گرفت، چهل روز صبحها روی به درگاه الاهی آورده، ضجه و گریه آغاز نموده و به دعا قیام كردند، پس از آن دریای رحمت الاهی با دعای بنی اسرائیل به جوشش درآمد و خداوند به حضرت موسی و هارون علیهماالسلام وحی فرستاد كه با مدد غیبی، بنی اسرائیل را از شر فرعون نجات بخشند و صد و هفتاد سال از گرفتاری آنها كاست.
سپس امام ششم علیه السلام فرمود:
شما هم اگر مانند بنی اسرائیل به درگاه خدا دعا كنید خداوند فرج ما را نزدیك خواهد فرمود. اما اگر چنین نكنید این سختی، به نهایت مدتش خواهد رسید». [4] .
در اینجا برای تأكید بیشتر به فرازی از وصیت مرحوم سید بن طاووس رحمه الله در اهمیت دعا بر فرج حضرت مهدی علیه السلام اشاره می گردد:
[ صفحه 83]
«... اگر دعا برای برادران دینی این اندازه فضیلت دارد، پس فضیلت دعا برای سلطان تو كه علت هستی توست، چقدر خواهد بود؟ تو خوب می دانی و معتقدی كه اگر حضرتش نبود خدای متعال تو را نمی آفرید. نه تو را بلكه هیچ فردی را افراد زمان او و زمان تو و دیگران شده است، و او سبب وجود شریف او علت هستی تو و دیگران شده است، و او سبب رسیدن بشریت به همه ی خوبیهاست. بپرهیز، از آن كه خویش یا فرد دیگری را در دوستی و دعا بر آن حضرت، مقدم بداری. دل و زبان خویش را به دعا برای مولای عظیم الشأن یكی نموده، و حواست را جمع نما. مبادا به خاطر آنچه كه گفتم گمان كنی كه او به دعای تو نیازمند است. هیهات! اگر عقیده ی تو چنین باشد، در اعتقاد و دوستی خود بیمار هستی. بلكه آنچه را گفتم به خاطر این بود كه حق عظیم و احسان بزرگ او را برای تو بیان كرده و بشناسانم.
بدیهی است كه اگر پیش از آن كه برای خود و عزیزانت دعا كنی، برای او دعا نمایی، خدای متعال درهای اجابت را هر چه زودتر در مقابل تو باز می نماید؛ زیرا كه تو ای بنده ی خدا، درهای پذیرش دعا را، با قفل های جنایت خود بسته ای، بنابراین اگر با دعا برای مولا، به پیشگاه مالك و صاحب اختیار زندگان و مردگان بروی و دعا كنی، امید است كه به خاطر آن بزرگوار، درهای اجابت بر تو باز شود، تا خود و دیگران كه برای آنها دعا می كنی، مشمول فضل الاهی گردیده و رحمت و كرم و عنایت خدا شامل حالتان گردد؛ زیرا تو در دعای خود به ریسمان او
[ صفحه 84]
چنگ زده ای. شاید بگویی فلانی و فلانی كه از اساتید تو هستند، از مولای ما غافل هستند و در مورد او كوتاهی و سستی می ورزند.
آنچه را كه برای تو گفتم، عمل كن، كه آن حقیقتی است روشن، و كسی كه در مورد مولای ما سهل انگاری كند و سستی ورزد و از آنچه بیان كردم غافل گردد، به خدا سوگند به اشتباهی كه مایه ی ننگ و عار است مبتلا است.
بنابراین، در نمازهای واجب، از زیاد دعا كردن برای آن حضرت خودداری مكن، باز تكرار می كنم و می گویم، كه به خاطر آنچه بیان كردم، عذری برای تو در اهمیت ندادن به دعا برای تعجیل ظهور باقی نمی ماند». [5] .
«الدعاء مخ العبادة». [1] .
دعا مغز عبادت است.
ائمه بزرگوار شیعه، علاوه بر اینكه خود مقید به دعا برای امام زمان علیه السلام بوده اند، پیروان خود را نیز به چنین مهمی ترغیب می فرموده اند:
یونس به عبدالرحمان گوید: امام رضا علیه السلام همواره به دعا برای
[ صفحه 81]
صاحب الامر علیه السلام فرمان می داد. [2] . حتی وجود مقدس امام عصر علیه السلام نیز در این خصوص به شیعیان و پیروان خود دستور داده اند:
«و أكثروا الدعاء بتعجیل الفرج فان ذلك فرجكم». [3] .
برای تعجیل در امر فرج بسیار دعا كنید؛ زیرا گشایش شما در آن است.
امام صادق علیه السلام در شب قدر، با اصرار زیاد در محضر حق متعال به راز و نیاز مشغول و برای فرج و سلامتی موعود منتظر دعا می فرمود.
البته دعا برای امام زمان علیه السلام به صرف توصیه انجام نمی شود، بلكه باید روح محبت در آن باشد، تا دعا كننده بدون تكلف و تصنع و تنها با انگیزه اظهار محبت، برای محبوب خود دعا كند. با وجود چنین انگیزه ای دیگر نیازی به توصیه و تأكید نیست. به عنوان مثال، انسان برای بیماری یا مشكل پدرش ناآرام و حتی بی تاب می شود، و به طور طبیعی برای پدرش دعا می كند، و بدون نیاز به سفارش كسی، در هر مكان و زمان مناسبی او را یاد می كند. گاهی آن قدر یاد پدر، قلب او را پر می سازد كه خودش را از یاد می برد، و در این حالت فقط برای او حاجت می خواهد.
كسانی كه در والای معرفت، قلبشان مالامال از محبت امام زمان علیه السلام شده است، چنین حالتی دارند.
این حالت، كه شخص در حالات خوش معنوی، فقط و فقط برای امام زمانش دعا كند، برای كسانی كه آن درجه ی از محبت او را نچشیده اند،
[ صفحه 82]
قدری سنگین و تكلف آور به نظر می رسد، زیرا آنها چنان محبتی را در خود نیافته اند كه خودشان را از یاد ببرند، و تماما به امام زمانشان بیاندیشند. فقط اكسیر محبت، چنین تحولی را در افراد ایجاد می كند.
برای اینكه نظر علاقه مندان، به اثرات و بركات دعای بر فرج معطوف گردد بسیار مناسب است كه به روایتی از امام صادق علیه السلام در این ارتباط اشاره گردد:
مفضل گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم كه می فرمود:
«هنگامی كه گرفتاری بنی اسرائیل به درازا كشید و ظلم و ستم بر ایشان از هر سوی باریدن گرفت، چهل روز صبحها روی به درگاه الاهی آورده، ضجه و گریه آغاز نموده و به دعا قیام كردند، پس از آن دریای رحمت الاهی با دعای بنی اسرائیل به جوشش درآمد و خداوند به حضرت موسی و هارون علیهماالسلام وحی فرستاد كه با مدد غیبی، بنی اسرائیل را از شر فرعون نجات بخشند و صد و هفتاد سال از گرفتاری آنها كاست.
سپس امام ششم علیه السلام فرمود:
شما هم اگر مانند بنی اسرائیل به درگاه خدا دعا كنید خداوند فرج ما را نزدیك خواهد فرمود. اما اگر چنین نكنید این سختی، به نهایت مدتش خواهد رسید». [4] .
در اینجا برای تأكید بیشتر به فرازی از وصیت مرحوم سید بن طاووس رحمه الله در اهمیت دعا بر فرج حضرت مهدی علیه السلام اشاره می گردد:
[ صفحه 83]
«... اگر دعا برای برادران دینی این اندازه فضیلت دارد، پس فضیلت دعا برای سلطان تو كه علت هستی توست، چقدر خواهد بود؟ تو خوب می دانی و معتقدی كه اگر حضرتش نبود خدای متعال تو را نمی آفرید. نه تو را بلكه هیچ فردی را افراد زمان او و زمان تو و دیگران شده است، و او سبب وجود شریف او علت هستی تو و دیگران شده است، و او سبب رسیدن بشریت به همه ی خوبیهاست. بپرهیز، از آن كه خویش یا فرد دیگری را در دوستی و دعا بر آن حضرت، مقدم بداری. دل و زبان خویش را به دعا برای مولای عظیم الشأن یكی نموده، و حواست را جمع نما. مبادا به خاطر آنچه كه گفتم گمان كنی كه او به دعای تو نیازمند است. هیهات! اگر عقیده ی تو چنین باشد، در اعتقاد و دوستی خود بیمار هستی. بلكه آنچه را گفتم به خاطر این بود كه حق عظیم و احسان بزرگ او را برای تو بیان كرده و بشناسانم.
بدیهی است كه اگر پیش از آن كه برای خود و عزیزانت دعا كنی، برای او دعا نمایی، خدای متعال درهای اجابت را هر چه زودتر در مقابل تو باز می نماید؛ زیرا كه تو ای بنده ی خدا، درهای پذیرش دعا را، با قفل های جنایت خود بسته ای، بنابراین اگر با دعا برای مولا، به پیشگاه مالك و صاحب اختیار زندگان و مردگان بروی و دعا كنی، امید است كه به خاطر آن بزرگوار، درهای اجابت بر تو باز شود، تا خود و دیگران كه برای آنها دعا می كنی، مشمول فضل الاهی گردیده و رحمت و كرم و عنایت خدا شامل حالتان گردد؛ زیرا تو در دعای خود به ریسمان او
[ صفحه 84]
چنگ زده ای. شاید بگویی فلانی و فلانی كه از اساتید تو هستند، از مولای ما غافل هستند و در مورد او كوتاهی و سستی می ورزند.
آنچه را كه برای تو گفتم، عمل كن، كه آن حقیقتی است روشن، و كسی كه در مورد مولای ما سهل انگاری كند و سستی ورزد و از آنچه بیان كردم غافل گردد، به خدا سوگند به اشتباهی كه مایه ی ننگ و عار است مبتلا است.
بنابراین، در نمازهای واجب، از زیاد دعا كردن برای آن حضرت خودداری مكن، باز تكرار می كنم و می گویم، كه به خاطر آنچه بیان كردم، عذری برای تو در اهمیت ندادن به دعا برای تعجیل ظهور باقی نمی ماند». [5] .
[1] نهج الفصاحة به نقل از رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم.
[2] بحارالانوار، ج 95، ص 330، ح 4.
[3] كمال الدين، ج 2، ص 485.
[4] بحارالانوار، ج 52، ص 131، ح 34.
[5] فلاح السائل، ص 112، و ادب حضور (ترجمه فلاح السائلين)، ص 98.